“We zijn naar de rand van de Empakai krater gereden, een uurtje voorbij de Ngoro Ngoro krater. We gaan op ‘wandel safari’. Ah leuk denk ik nog, dat ken ik, hebben ze in de Beekse Bergen ook. Alleen... het is letterlijk een wandelsafari. Als in een safari, maar dan wandelend. Vanaf de rand van de krater dalen we te voet 300 meter af. We lopen over het migratiepad waar ook alle wilde dieren over omhoog en omlaag gaan. Er gaat een gids mee en een ranger. Bij het vertrek krijgen we een preek van de ranger. Als we beesten tegenkomen: NIET WEGRENNEN. Op de grond gaan liggen en doen wat de ranger zegt. We kunnen hyena’s, poema’s, buffels en cheeta’s tegenkomen. Uhhh... Hoe zit dit arbo technisch? Ik bedoel, waar is de OR als je hem nodig hebt.. Dit is dus echt hetzelfde als dwars door safaripark Beekse Bergen banjeren. Maar enfin, onze ranger heeft een AK47 op z’n rug hangen, dus het zal wel goedkomen. Dit is m’n tweede bewapende hike ooit. De eerste was door Tigray, het grensgebied van Ethiopië en Eritrea. Nu dus dwars door de wildernis. Ik loop achter de ranger. We stoppen o.a. even bij een 1100 jaar oude ‘fig’ boom. Als de luchtwortels van die boom de grond raken veranderen ze in boomstammen. Okee dan... Als we weer doorlopen haalt de ranger z’n geweer van z’n rug en neemt het in z’n hand. Uhhhh... Is dit het teken om een paniekaanval te krijgen?! Heeft hij iets gezien? We bereiken uiteindelijk toch veilig de bodem van de krater en schieten daar wat foto’s. Op de weg terug omhoog blijft de ranger even stilstaan op het pad. Hij wijst naar de grond en vraagt aan ons wat voor soort poep wij denken dat er op het pad ligt. Ik ken eigenlijk alleen duivenpoep en de drollen van Flapper. Dit zag er anders uit, er zat een puntje aan het uiteinde. De ranger prikt met een stokje in de drol en legt uit dat het verse leeuwenpoep is. Leuk informatief weetje! Lekker casual en luchtig gebracht ook. Joe joe!”

“Na onze wandelsafari gingen we overnachten boven op de rand van de krater. Er was een volledig tentenkamp voor ons opgezet met alles d’r op en d’r aan. Iedereen z’n eigen tent, een eettafel en een buffetje met koffie en thee. In het begin geneer je je een beetje dat wij deze flauwekul blijkbaar nodig hebben als westerlingen. Maar toen we gingen eten en er knapperige friet op tafel kwam uit een pan olie die ze ook mee omhoog hadden gesjouwd verdween dat als sneeuw voor de zon. Ik kon m’n geluk niet op. Volgende keer alleen wel even de mayonaise niet vergeten meneertjes!”

“Na onze hike bleven we twee dagen in een kamp bij lake Natron. Ook daar hebben we mooie foto’s geschoten. We hebben ook voetafdrukken van 18.000 jaar oud bezichtigd. Het grappige aan die voetafdrukken is dat de eerste stappen dicht bij elkaar staan en dat ze dan redelijk snel steeds verder uit elkaar gingen staan. Die prehistorische mens was dus lekker aan z’n ochtendwandeling bezig toen het langzaam te heet werd onder z’n voeten. Hij liep over nog zachte lava. ‘Au, au, AU, heet, heet, HEET...’ En dan steeds grotere stappen nemen. Ik ben geen historicus, maar ik begrijp wel zo’n beetje hoe die man of vrouw hier 18.000 jaar geleden tierend over de vlakte rende en daarna een week of drie met z’n voeten omhoog heeft gezeten. Interessant!”