“Ik vermoed dat er een direct verband bestaat tussen mijn fascinatie voor het in mijn gezicht schuiven van pizza en de manier waarop we onze zolen ontwerpen. Zowel voor schoenen als voor pizza’s geldt: als je niet genoeg liefde in de bodem stopt, is het resultaat gewoon een droevig stuk deeg. Of leer natuurlijk, in het geval van schoenen. We nemen dus altijd echt de tijd voor de verschillende zoolontwerpen. Al is het alleen maar omdat ik het dan dus weer even over pizza kan hebben! Inmiddels heb ik het zo vaak over pizza gehad terwijl we met zolen bezig waren dat mijn collega’s er geloof ik een beetje van in de war raakte. Daarom.. niet gepland, maar wel gewenst: een zool met een pizza design. Ik ben er achteraf toch ook zo blij mee, dat ik speciaal voor deze zool een gedichtje heb geschreven:

Niet gepland, wel gewenst.

Onverwachts kondigde zich een nieuw wonder aan,

de natuur blijkt haar eigen gang te gaan.

Even moesten we aan de gedachte wennen,

maar nu kunnen we niet wachten je te leren kennen.”