Onze pr-man en ik waren uitgenodigd voor een thuiswedstrijd van Bayern. Achteraf zouden we Philipp nog even ontmoeten. Na de wedstrijd werden we ergens een lounge ingeloodst met allemaal belangrijke mensen. Arjen Robben stond als nieuwe aanwinst op een podium een interviewtje te doen en wij zaten aan een tafeltje te wachten op Philipp. Ik had hem net als grote aanvoerder een wedstrijd zien spelen voor 76.000 uitzinnige fans in de Allianz arena. Na een paar minuutjes schoof hij zonder verdere aankondiging in zijn eentje aan, sporttas onder z’n arm, in een trainingspak, met z’n haar nog nat en een rood aangelopen hoofd van de wedstrijd. Philipp bestelde een cola light en we kletsten even over de wedstrijd en de fotoshoot.

Die metamorfose van superster op het veld naar doodnormale sportman maakte indruk op me. Het was alsof mijn buurjongen thuiskwam van de voetbaltraining. Als je in zo’n gekkenhuis zo lekker jezelf kunt blijven dan ben je wel echt een grote meneer. Niet dat dat helemaal nieuw voor me was. Een belangrijke reden om met Philipp aan de slag te gaan was het werk dat hij deed met zijn eigen goede doelen stichting. Philipp zet zich daarmee in voor kinderen die in een minder kansrijke omgeving opgroeien. Hij sprak zich daarbij ook uit over gevoelige onderwerpen waar andere voetballers hun vingers liever niet aan branden.

Een van die gevoelige onderwerpen is de Aidsproblematiek in Afrika. Op Philipp zijn verzoek ging de volledige opbrengst van de samenwerking ook naar de Duitse AIDS stichting. De schoen die we voor Philipp maakten introduceerden we daarom ook op 1 december, Wereld AIDS dag. Vanwege de lancering in december kozen we voor een slanke zwarte lakschoen die mooi tijdens de feestdagen gedragen kon worden.”